چه کسی رویایم را می دزدد
چه کسی رویایم را می دزدد
این من هستم شاید
در سکون خاکستری لحظه های گیج
و جان خستگی سال های خون وجنون
این تو هستی شاید
با زمزمه های تلخ
بی هیچ که بدانی
و شاید او
با نگاهی پرسشگرو پر تشویش
وآنها شاید
با رشکی
بر رنج و شادی بی پایانی
که غرق میکند مرا
درژرفای نا پیدای اقیانوس ها
و می کشاند
تا قله های گم شده در مه
شاید فاصله ها
فاصله ها
که می پوسانند
در سکوت عقربه های بی حرکت
و جاده های بی مسافر
هر آرزوی کوچک ناممکن را
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد