می جوند
در اعماق ،
تن خیس و زخمی ام را
موش های فاضلاب
از سوزش دندان های تیزشان
برگُرده ام
به یادمی آورم
زنده ام
هنوز!
معصومه
می بافد
رج به رج
رشته به رشته
شلال ابریشمی
گیسو
افتاده بر نهال نازک اندامش
می بافد
معصومه
پیرهنی
نازکتر از خیال
ابریشمی آنسوی دیوار
برای روز واقعه
می بافد
ریسمانی
سیاهتر از
مارهای
خزیده بر
بستر
هراس نیمه شبان
رج به رج
رشته به رشته
سرخ می بافد
معصومه
تا روز واقعه
می بافد
می بافد