برف سیاه

سیاه می شود 

برف سفید 

از سرفه هایت

آنها عینک می زدند 

و یک ضرب ساده را 

معادله چند مجهولی  

می دیدند

پروانه ها

له می کنم 

در دستم

پروانه های رنگی

به پیله بر می گردانم

واژه های شعرت  را

ستاره و اقاقی

ستاره را به اقاقی

پیوند باید زد

تا زمین بدرخشد

سبز

نه خورشید خندید 

نه باران بارید 

ابر های تیره تردید!