در ایستگاه هیچ-شعری از مجید میرزایی

در ایستگاه هیچ

ایستاده کسی

در انتظار آمدن اتوبوسی

که می‏ برد مسافر را

تا دور دستِ دشتِ مه ‏آلود.

بی‏ حوصله از این همه تاخیر

می‏ کاود

چمدانش را

تهی ‏ترین چمدان جهان را :

- یک عکس قاب شده از خود

- یک نامه‏ ی نفرستاده

که جوهرش

نقش بنفشه‏ ی خشکیده

بر جای جای نامه کشیده

یک مشت کاغذ رنگین

- و بادبادکی چروکیده

که هیچگاه مجالِ بال گشودن نیافته‏ ست.

در ایستگاه هیچ

ایستاده کسی