*تاسیانی-شعری از مجید میرزایی
-
آیا درخت هلو
با یاد میوه و شکوفه ی پارین
اندوه می خورد ؟
آیا کبوتری که جوجه ی او را عقاب برد
شبها، میان آشیان تهی
اشک می ریزد ؟
آیا سپیدرود
در سوگ ماهیان گمشده می غرد
چون مادرانِ ما ؟
با یادت
من اما
جای تمام کبوتران و درختان و رودها
آه ...
*تاسیان در گویش گیلکی یعنی دلتنگی برای کسی،فضای سوت و کور و دلمرده بعد از رفتن کسی
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد