جنگاوران-شعری از مجید میرزایی
جنگاوران رویاها
از کوچه های تهی
نومید و ناشناس گذشتند
تا در نهفتِ خانه های خموش
تن پوشهای ژنده و خونین را
بر میخ های انزوا
بیاویزند.
در شهر
مردمان هلهله زن
مدهوش نطقهای آتشین خطیباناند
که با دهان کفآلود
از حماسه
سخن میرانند.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد