چند شعر جدید از مجید میرزایی
چند شعر از مجید میرزایی
روزی تمام می شود این کابوس !
1
می شد اگر
می توانستم
هم چون خیال
به سوی تو پرواز می کردم
چابک و نامریی
می آمدم
کنار تو خاموش می ماندم
دستانت را
نگاه می کردم
که در کشاکش کار
پیر می شدند آهسته
و زمزمه وار
در گوشت می خواندم:
روزی تمام می شود این کابوس!
می آمدم کنار خاک تو
خاموش می ماندم
سرشک می افشاندم
و زمزمه می کردم:
روزی تمام می شود این کابوس!
2
مردی برای دخترکانش
بلبلِ حلبی می سازد
و کودکی صدای قناری را
در اِنترنت می جوید.
پشتِ چراغ قرمز
دخترانِ کوزه به دوش
ایستاده اند.
از جاده های خاکی
چابک سوارانی بی سر می گذرند
و کودکان با خنجر
بر سر
شیارهای شهادت
حفر می کنند.
اوراد کلّه های منوّر
که تاب می خورند
بر نی زارِ نیزه
لالایی شبانِ دخترکانی ست
که راه مردهای دلاور را
به خلوت حریری رویاهاشان
با تابلوی ورود ممنوع
مسدود کرده اند
زنجیر ها حوالی ادراک می چرخند.
3
شکوفه ی گیلاس
رخشان به شاخسار بلند
در بامداد
و پاره ای پامال از زمینِ گِل آلود
در شامگاه.
